W113 czyli Pagoda
Nadwozie charakteryzowało się czystymi, prostymi liniami i przodem z dużą centralnie umieszczoną gwiazdą Mercedesa na chromowanym grillu. Opcjonalny hardtop z wysokimi oknami i wklęsłym dachem wspartym na wąskich filarach przypominał azjatyckie budowle świątynne, dzięki czemu SL szybko zyskał przydomek „Pagoda”. Podstawą dla stworzenia samochodu były sedany Mercedes-Benz typu „fintail” z serii 111, czyli pierwsze na świecie samochody osobowe z “bezpiecznym” nadwoziem.
Podwozie, zaczerpnięte z limuzyny Mercedes-Benz 220 SE, zostało dostosowane do potrzeb samochodów sportowych. Jego zawieszenie było sztywne, a jednocześnie niewiarygodnie, jak na ówczesne samochody sportowe, wygodne. Sześciocylindrowy silnik również został przejęty z sedana, ale zmodyfikowany. Rozwiercona do 2,3 litra jednostka miała moc 110 kW (150 KM), co w stosunkowo lekkim nadwoziu dawało naprawdę dobre wrażenia z jazdy.
W 1967 roku Mercedes-Benz 250 SL zastąpił dwieście trzydziestkę, a zmiany dokonane w nim dotyczyły głównie silnika i układu hamulcowego. Silnik o większej pojemności skokowej zapewniał o dziesięć procent większy moment obrotowy, dzięki czemu w 250 SL jest o wiele bardziej elastyczny.
Pagoda występowała w trzech wersjach nadwozia: roadster ze składanym dachem miękkim, coupé ze zdejmowanym hardtopem oraz coupé ze zdejmowanym dachem twardym i ze składanym dachem miękkim.
W przypadku W113 Mercedes-Benz zareagował na specyficzne wymagania rynków eksportowych, wprowadzając ciekawe modyfikacje. Klienci w Stanach Zjednoczonych zamawiali, znacznie chętniej niż ich odpowiednicy w Europie, egzemplarzy z automatyczną skrzynią biegów, klimatyzacją i oponami z białymi paskami. Na rynek USA powstała nawet specjalna wersja roadstera o nazwie „California Coupé”. Była to pełna wersja cabrio oferująca 4 miejsca. W tej wersji można było jeździć tylko z otwartym dachem lub hardtopem. Niecały rok po prezentacji 250 SL został zastąpiony przez dwieście osiemdziesiątkę z silnikiem o pojemności 2,8 litra i mocy 125 kW (170 KM). W latach 1963-1971 zbudowano łącznie 48 912 SL „Pagoda” serii W 113.
Mercedes-Benz SL serii modelowej W113 (1963 - 1971) - innowacje i fakty:
- Niezwykle łatwy w obsłudze składany miękki dach
- Początkowo istniały trzy wersje: Roadster ze składanym dachem, Coupé ze zdejmowanym dachem i miękkim dachem, Coupé ze zdejmowanym dachem, ale bez dachu miękkiego, co przekładało się na więcej miejsca na bagaż
- Dla wszystkich trzech nadwozi: poprzeczne siedzenie z tyłu montowane na życzenie
- Od 250 SL (1967) dodatkowo dostępne: Coupé z tylną kanapą
- Sześciocylindrowy silnik z sześciotłokową pompą wtryskową
- Automatyczna skrzynia biegów dostępna po raz pierwszy w SL
- Bezpieczne nadwozie ze sztywnym przedziałem pasażerskim i odkształcalnymi sekcjami przednimi i tylnymi
- Liczne inne funkcje bezpieczeństwa, takie jak: wnętrze zaprojektowane tak, aby zmniejszyć ryzyko obrażeń w wypadkach i przegubowa kolumna kierownicy
- Wnętrze zaprojektowane bez twardych krawędzi i narożników, aby zmniejszyć ryzyko obrażeń w wypadkach
- Przekładnia kierownicza została przeniesiona z obszaru podatnego na zderzenie z przodu samochodu na przegrodę, przegubową kolumnę kierownicy, aby zapobiec budzącemu postrach efektowi lancy podczas wypadku
- Od 1967: Dodano bezpieczną kolumnę kierownicy oraz zamontowano w niej amortyzator
- Hamulce tarczowe na przedniej osi, od 250 SL (1967) również na tylnej osi
- Pierwszy samochód osobowy Mercedes-Benz z oponami radialnymi
- Sukcesy w sportach motorowych – między innymi dzięki legendarnemu zwycięstwu w rajdzie długodystansowym Spa–Sofia–Lüttich (27–31 sierpnia 1963) Eugena Böhringera / Klausa Kaisera w 230 SL
