AMG z lat 90 jak je rozpoznać

Lata 90., zarówno w Europie, jak i w reszcie świata słynęły z barwności i chęci wyróżnienia się z tłumu i właśnie do tego celu wersje Mercedes-AMG nadawały się doskonale. Duże, jak na tamte czasy, felgi 16 i 17 calowe, pakiety stylistyczne, głośniejsze wydechy, mocne silniki nie pozwalały na to, aby auto pozostało niedostrzeżone. Zauważalne były także różnice w cenie – przypadku R129 wartość modyfikacji była równa cenie zakupu czterocylindrowego przedstawiciela typoszeregu W124. Wysoka wartość oryginalnych egzemplarzy ukształtowała nurt związany z doposażaniem aut seryjnych w elementy charakterystyczne dla AMG. I w tym miejscu zaczyna się problem związany z identyfikacją pojazdów i przypisaniem ich do odpowiedniej puli aut. Samochody które w swoich kodach wyposażenia posiadały numery: 957, 990, 993 bez wątpienia trafiały w ręce nadwornego tunera. Jak rozpoznać samochody zmodyfikowane po opuszczeniu fabryki? Sprawa jest dość złożona i wymaga dużej wiedzy oraz materiałów z „epoki”. W tym artykule chciałbym skupić się na następujących autach:

 

dsc00236.jpg

 

AMG 190 E 3.2

Modelem bazowym była 190 o oznaczeniu 201.029, czyli 6-cylindrowa wersja. Bazowym silnikiem do modyfikacji była jednostka o oznaczeniu 103.983. Cylindry rozwiercano do 89,99mm, skok tłoka został zwiększony do 84mm, wysokość tłoka od środka sworznia wynosiła 31mm. Wałek rozrządu miał zmodyfikowany profil krzywek ssących i wydechowych, koło zębate otrzymało rowki pozwalające na regulację układu. System wtryskowy KE był dostrajany do większej ilości zasysanego powietrza; odpowiadał za to sterownik H WA201 545 01 32, układ starowania zapłonem o numerze H WA201 545 02 32 miał zmieniony kąt zapłonu przy pełnym obciążeniu. Prace związane z kolektorem ssącym miały na celu usprawnienie przepływu, w głowicy również poprawiono przepływ powietrza. Dzięki poczynionym zmianom silnik generował 172 kW oraz 305Nm.

Nabywca mógł wybrać skrzynię biegów 717.450 „dog-leg” lub automat 722.358. Manualna skrzynia charakteryzowała się 5 biegami, jedynką załączaną w tył oraz końcowym przełożeniem 1.00. Wersje automatic dysponowały jedynie 4 przełożeniami. Nieznacznie wpływało to na różnicę w prędkości maksymalnej –  były to jedynie 4 km/h na korzyść getraga. Zaskakujący natomiast jest fakt, że sprint od 0-100 był o 0,1 s lepszy w przypadku automatu.

Wersje AMG charakteryzowały się niższym zawieszeniem niż wersje standardowe. Dobór sprężyn, podobnie jak w seryjnych autach, odbywał się na zasadzie zliczania punktów związanych z wyposażeniem zamontowanym na pokładzie. Za finalną regulację odpowiadała wysokość gumowych podkładek w górnym mocowaniu sprężyny. Amortyzatory przednie oraz tylne były elementem o numerze H WA20132001 H WA201 320 01 31. Samochód wyposażano w jednoczęściowe 16-calowe felgi o szerokości 7,5 cala i ET 40. Opony miały rozmiar 225/40, w wariantach Bridgestone RE 71, Dunlop SP Sport D 40, Dunlop Performa 8000, Michelin MXX oraz Pirelli P 700 Z. Auta z manualną skrzynią biegów posiadały skróconą o 61mm przednią cześć wału napędowego.

 

dsc00238.jpg

 

Przednie zaciski hamulcowe pochodziły z 124.031, a tylne z 124.090. Tarcze hamulcowe miały średnicę 295mm przód i 278mm tył.

Prędkościomierz był wyskalowany do 260 km/h i posiadał logo AMG.

Swój muskularny wygląd zewnętrzny karoseria zawdzięczała zmienionym zderzakom przednim, tylnym, nakładkom progowym oraz opcjonalną lotką tylną zwaną „ducktail”. Dodatkowo, aby dopasować standardowe błotniki przednie do szerszych elementów pakietu zastosowano podkładki dystansujące, które odpychały je od karoserii. W celu zmieszczenia szerszych kół, wewnętrzne krawędzie nadkoli przednich oraz tylnych, zaginane były pod kątem 110 stopni. Układ wydechowy składał się z podwójnych rur w całym swoim biegu i kończył się tłumikiem końcowym z podwójnymi końcówkami.

Wnętrze pojazdu mogło być wykończone tapicerką materiałową wzór „karo”, bądź skórą. Dwumiejscowa kanapa tylna pozwalała na rejestrację pojazdu, jako auto 4-osobowe.

Typowe kolory stosowane w wersji AMG 3.2 to metaliki o kodach 199, 481, 512, 744 oraz dwa lakiery niemetaliczne 040 i 147.

 

AMG 300 E/CE/A/TE 3.4

Bazą do modyfikacji „Balerona” były wersje 124.031, 124.051, 124061 i 124.091 czyli również 6-cylindrowe jednostki. Tym razem wyposażone w motor M104. Silnik oznaczony był numerem 104.980, średnicę cylindrów zwiększono do 91,50mm, a skok tłoka do 84mm. Modyfikacje wymusiły zmianę uszczelki głowicy na taką o numerze H WA104 016 01 20. Modyfikacji podlegał również wałek ssący, porty ssące i wydechowe w głowicy, kolektor ssący i kąty ustawienia rozrządu. Układ wtryskowy uzyskał zmodyfikowaną jednostkę sterującą o numerze A 011 545 99 32, a za zapłon odpowiadał moduł EZL o numerach H WA 124 545 02 32. Wizualne różnice w komorze silnika ograniczają się do zastosowania dodatkowej długiej rury doprowadzającej powietrze do obudowy filtra powietrza zza prawej lampy. Motor generował 200kW mocy oraz moment obrotowy na poziomie 330Nm

Silnik mógł być sprzężony ze skrzynią manualną lub automatyczną w wariantach 717.450 oraz 722.359 i 722.501. W każdym przypadku przyśpieszenie od 0-100 jest najlepsze w wersjach manualnych. Nadwozia E i CE rozwijały prędkość 250km/h, A – 245km/h, w całej stawce najwolniejsze było kombi z prędkością maksymalna 241 km/h.

 

dscf0398-1.jpg

 

Modyfikacje zawieszenia odbywały się w analogiczny sposób, jak w W201. Dodatkowo wymianie podlegało również górne mocowanie amortyzatora pochodzące od wersji 4matic.

W zależności od konfiguracji stosowano felgi i opony o parametrach:

  • 8,0 J x 17 ET 28 jednocześciowe, 235/45
  • 7,5 J x 17 ET 42 dwuczęściowe opony 225/45   
  • 8,5 J x 17 ET 30 trzycześciowe 235/45.

Zmiany wizualne obejmowały zderzaki przednie oraz tylne, nakładki progowe, tarczę prędkościomierza, podwójne końcówki układu wydechowego. Przednie błotniki dystansowano od karoserii, ranty nadkoli rolowano. W wersjach TE modyfikacji podlegało zakole tylne. Podstawowa paleta kolorów karoserii była bliźniacza z W201.

 

AMG 500 SL 6.0

Topowa wersja Mercedesa SL oparta była na typoszeregu 129.066. 5-litrowy motor po modyfikacjach uzyskał pojemność 6 litrów. Był dostępny wyłącznie z automatyczną skrzynią biegów 722.353. Średnica cylindra wzrosła do 100,00. W przypadku tego silnika modyfikacja podlegała uszczelka głowicy, kanały dolotowe, wszystkie wałki rozrządu, wał o wykorbieniu 94,8mm, oraz tłoki. Korbowody miały standardowy wymiar, ale modyfikacji podlegało osadzenie sworznia tłokowego. Ustawienie rozrządu, moduł EZL oraz sterowanie pracą systemu wtrysku KE również podlegało modyfikacji. Skrzynia biegów pozostawała niezmieniona.

Za trakcję odpowiadały opony 235/45 i 255/40 umieszczone na trzyczęściowych skręcanych felgach 8,5J X 17 ET 18 i 10,0J x 17 ET 17. Należy dodać, że jest to jeden z najbardziej poszukiwanych wzorów felg nazywanych AMG Aero III. Moment dokręcenia tych felg wynosi 110Nm. Podobnie, jak w przypadku wcześniej opisanych aut, pakiet stylistyczny składał się z dwóch zderzaków, nakładek progowych, felg oraz trzyczęściowego spoilera tylnego. Układ wydechowy zakończony był tłumikiem z błyszczącymi podwójnymi końcówkami. Modyfikacje nadkoli oraz baza podstawowych kolorów również nie ulega zmianie. Licznik wspólny dla R129 oraz W140 wyskalowano do 300, choć katalogowo samochód mogł rozpędzić się do 250 km/h. Silnik generował 275 kW przy 5250 rpm, maksymalny moment obrotowy wynosił 550Nm.  

 

dsc00245-1.jpg

 

Informacje przedstawione powyżej stanowią zbiór wskazówek i punktów do sprawdzenia. Oryginalne części sprzedawane przez AMG mają numery zaczynające się od H WA. W przypadku części Mercedes-Benz jest to wyłącznie litera A poprzedzająca ciąg 10 cyfr. Felgi posiadają oznaczenia na wewnętrznej stronie rotorów, zderzaki, listwy i progi mają pola numerowe na spodnich częściach. Sprężyny i amortyzatory posiadają logotypy w formie naklejek.

Jak postąpić w przypadku kiedy auto posiada wspomniane elementy, a nie posiada wpisu związanego z konfiguracją fabryczną? W swojej karierze trafiałem na samochody, które pozornie należały do rodu AMG. Ale czegoś im brakowało. Najczęściej brakującym ogniwem był silnik, element najdroższy i najtrudniej dostępny na runku wtórnym. Wszystkie elementy stylistyczne wnętrza i karoserii pasują do seryjnie produkowanych aut, dlatego z łatwością można je montować. Jak wspomniałem wcześniej był to bardzo popularny zabieg. Dlatego, aby potwierdzić pełną modyfikację techniczną AMG, uwagę skupiałem na weryfikacji motoru. Czasem wystarczyło odnaleźć oznaczenia wybite na silniku, a w pewnych przypadkach konieczne było demontowanie jego elementów w celu dokonania pomiarów jego poszczególnych podzespołów. W tym miejscu należy wspomnieć o Mercedesach pochodzących z Japonii, gdzie wersje AMG są szczególnie często spotykane. Niestety, dostęp do informacji związany z funkcjonowaniem filii firmy z Affalterbach jest niezwykle ograniczony a szczątkowe informacje są nieprecyzyjne. Dlatego aby uzyskać 100% pewność, że posiadamy wyjątkowe, a co za tym idzie cenne auto, niezbędne będzie zwrócenie się o poradę do fachowców. Załoga Legends Duda-Cars chętnie pomoże w tej materii i wystawi odpowiednie potwierdzenie. Posiadamy również dane oraz wiedzę, dzięki którym możemy upodobnić posiadany samochód do oryginałów z dawnych lat. 

Powrót do listy artykułów

Polecane wpisy: